Aankomst

Om stipt vier uur zaten we in de auto. Iedereen was wakker en we hadden er zin in. Omdat we de auto de dag van te voren al hadden ingepakt, moesten alleen de laatste dingen er nog in. Toilettas, fotocamera, jassen en de kinderen.

Na tien minuten al de eerste stop. Een lekker bakje koffie van de pomp gaat er wel in. Meteen weer verder en de koffie wat laten afkoelen voor we hem opdrinken. De kinderen zijn klaar wakker en ze doen een spelletje, wie de meeste vrachtwagens telt. Het is rustig op de weg. Ik merk dat ik nog niet helemaal wakker ben en neem een blikje red bull. Na ongeveer 2 uur rijden de eerste echte stop/plas pauze. Weer terug in de auto gaat het weer even, maar nog niet echt lekker. Het volgende blikje red bull dan maar open maken. Het helpt even, maar het gaat toch niet lekker. Na ongeveer weer 2 uur rijden maar weer een korte stop. Plassen, benen strekken en weer verder. Er wordt veel gewerkt aan de weg in Duitsland en maar op weinig plaatsen is er geen snelheidslimiet. Echt opschieten doet het dus niet.

Rond ?? rijden we Zwitserland in. De kinderen vinden de bergen mooi en maken er foto's van. Veerle vraagt of we dit jaar weer in de bergen gaan lopen. Nee is het antwoord en ze is blij. Het wordt een vakantie om te luieren en een stadje te bezoeken.

Je kunt wel merken dat hier streng op snelheid wordt gecontroleerd. Er wordt bijna niet te hard gereden. Op de radio horen we dat er een opstopping is bij de gotharttunnel. Ik wil pas weer stoppen als we daar door zijn. Voor we er zijn begint het te regenen. Het is inderdaad druk bij de tunnel. We staan stil voor een verkeerslicht wat ervoor zorgt dat het verkeer er gedoseerd in gaat. Eindelijk mogen we erdoor en het is lekker warm in de tunnel (32 graden). Op de eerste parkeerplaats na de tunnel stoppen we. Vanaf dit moment hoef ik niet meer tegen de slaap te vechten en gaat het goed.

Het is?? en we staan stil voor de grens van Italië. Ook hier is het weer wachten. Eindelijk zijn we de grens over. Het is duidelijk, we zijn Zwitserland uit en zitten in een ander land met ander normen en waarden in het verkeer. Aan het gedrag in het verkeer te zien wordt hier niet gecontroleerd op snelheid. Als ergens 60 of 80 staat, dan rijdt iedereen boven de 100. Ik klik de cruise ontrol vast op 65 bij wegwerkzaamheden en wordt getrakteerd op licht- en geluidsignalen. waarschijnlijk ook wat verwensingen, maar die hoor en versta ik niet. Als je in Italië van rijbaan wilt verwisselen en er is geen ruimte, geen probleem, gewoon insturen en de ander (= ik) remt wel, zodat er wel ruimte is.  Binnen 50 kilometer twee keer voorgevallen. We nemen de weg van Parma naar de kust en het is een vervelende weg. Veel bochten, veel werken aan de weg en dus van stukken van 130 naar 60 en weer terug. Ik begin het ondertussen wel gehad te hebben. Na bijna 1100 km stoppen we om te tanken. Dit moet de laatste stop zijn. Het blijft een ellendige weg en rond 18:00 zijn we in de buurt van de bestemming. Bij het verlaten van de tolweg is er nog een kleine vertraging, omdat we geen ticket hebben gekregen bij het oprijden van de tolweg. Na wat tegen elkaar lopen praten via de praatpaal snappen we elkaar en is het duidelijk waar we er op zijn gegaan.

In de beschrijving van de camping staat dat we niet op de TomTom moeten vertrouwen, maar de bruine bordjes moeten volgen: "camping Belsito". Het duurt even voor we die bordjes hebben gevonden. Om 18:30 rijden we de camping op. De voertaal op de camping is Nederlands. Ik heb bijna alleen maar Nederlanders en Belgen zien staan. De ontvangst is vriendelijk en na de nodige formaliteiten gaan we naar onze plek. Snel de tent opzetten (de haringen in de grond slaan is het meeste werk). Nadat dit gedaan is, wat kleine inkopen doen/brood bestellen. Het is kwart voor acht en willen een pizza gaan halen. Na 7 uur kan er geen pizza meer afgehaald worden en we nemen dus maar een pizza in het restaurant. Het begint nu ook hier te regenen. Iedereen heeft zijn eten op en we hebben het ook helemaal gehad. Snel door de regen naar ons bed. Nog wat lezen in de tent en dan snel gaan slapen. Ondertussen giet het flink en het lijkt wel een nummer van Guus Meeuwis (het dondert en het bliksemt). Nou maar hopen dat we het in de tent droog houden en dat het morgen mooi weer is.