Dag 19 Traag
Blijf op de hoogte en volg Maurice
17 Juli 2013 | Verenigde Staten, Longview
woensdag 17 juli 2013
Het is de laatste dag in ons hotel in Vancouver. Vanavond slapen we weer op een camping, zonder douche waarschijnlijk. Daarom doe ik rustig aan, misschien wel te rustig. Vandaag gaat alles traag op één ding na. Alles zit weer in de tassen, auto ingeladen. In de lobby van het hotel druk ik nog een hotel voucher af voor het laatste verblijf in Las Vegas en druk nog iets anders af voor verderop in de reis. Bij het uitchecken krijg ik 10 dollar overhandigd ivm het missende bedrag uit Veerle's portemonnee. Veerle en wij zijn er blij mee. Heel net van het hotel. Het is al tien uur geweest en we willen ook nog een aandenken kopen in een shopping mall in de buurt. Dit doen we en nu is het al bijna 11 uur als we onderweg zijn.
Op naar de grens. We zijn laat en het is veel drukker dan de vorige keer. We staan denk ik wel drie kwartier tot een uur te wachten bij de grens. Als we aan de beurt komen is de douanier weer erg vriendelijk. Niks moeilijk gedoe, gewoon normale vriendelijke mensen. We mogen ook zo weer door rijden. De rit gaat vandaag naar het zuiden, maar we weten nog niet precies waar naar toe. Als eerst weer een ontbijt regelen en een koffie bij een drive in koffiebar. Twee grote koffie nemen we, één mokka en één mokka witte chocolade. Erg lekker en met zijn vieren drinken we de koffie op.
Net na Everett stoppen we om te bepalen waar we de komende dagen ongeveer gaan overnachten. Omdat we graag wat extra tijd doorbrengen in San francisco, plannen we onze laatste stop dicht boven deze stad. Zo terug rekenend naar vandaag, willen we vandaag graag kamperen bij Mt St Helen. De route leidt ons langs Seattle en de steden daarom heen. Ruim voor Seattle rijden we de file in en ruim erna rijden we er pas uit. Seattle heeft een mooie skyline, maar we hebben geen tijd om de stad in te gaan.
Het is al weer vijf uur als we uit de file zijn en de tank al weer ver leeg is. Declined, Declined. Mijn credit card doet het niet meer. Vrij lastig zonder credit card. Dan maar betalen met contant geld. Om uit te zoeken wat er aan de hand is, zoeken we een McDonalds op, want daar is gratis WiFi. Contact gezocht met de bank en het blijkt dat mijn kaart preventief geblokkeerd is, ivm transacties die op locaties ver uit elkaar liggen. Het is al weer zes uur geweest als we weer op weg zijn.
Na zeven uur nemen nemen we de afrit van de snel weg bij Castle Rock om naar Mt St Helen te gaan. Dit is een vulkaan. Op de route naar de vulkaan liggen een aantal campings. Bij alle campings die we tegen komen is niemand meer aanwezig en we vinden ze ook vrij prijzig. Hmm, we besluiten maar om nu maar richting Mt St Helen te rijden en dan een moteletje te zoeken dicht bij de snel weg. Op die manier besparen we ook weer tijd voor morgen. Rond negen uur zijn we op het dichts bij de vulkaan liggende uitkijk punt en het licht is mooi, zo net voor de duisternis. Het was alleen toch een flink stukje van de snelweg naar hier. Erg hard kunnen we niet rijden, omdat op de heen en op de terug weg zagen we een hert/ree over steken. Opletten dus. Na tienen zijn we weer terug bij Castle Rock en we nemen het motel wat er het meest smoezelig (is dat een woord?) er uit ziet. Voor 60 dollar (45 euro) hebben we een kamer met zijn vieren. De kamer zou niet misstaan in een film zoals Vacancy of Psycho.
Nu de spullen in de kamer staan, zit de dag er bijna op, we hebben alleen nog geen avond eten op. Op het grasveldje bij het motel staat een picknicktafel. In het donker, gaan we nog pannenkoeken bakken. Iedereen helpt mee bij de voorbereiding voor het bakken. Veerle wast de blueberries, die we vanochtend langs de kant van de weg hebben gekocht. Bram schilt de appel en ik help mee. Lisette maakt het beslag. Als alles klaar is beginnen we op ons brandertje te bakken. De eerste pannenkoek met blueberries en appel krijgt Veerle. Ze vindt de pannenkoek heerlijk. Daarna Bram en ook hij vindt de pannenkoek heel lekker. Maar Veerle spant toch echt de kroon. Iedereen heeft er twee op, behalve Veerle, die heeft er drie op. Ze zit echt de pannekoek naar binnen te werken in record tempo. Dat zijn we niet van haar gewend. Als de pannenkoek op is, dan snoept ze de blueberries verder op. Bram is moe en is al terug naar de kamer. Het is ondertussen half twaalf en tijd om te gaan slapen. Vandaag ging alles traag, op één ding na en dat is de tijd. Die vloog weer voorbij.
Het is de laatste dag in ons hotel in Vancouver. Vanavond slapen we weer op een camping, zonder douche waarschijnlijk. Daarom doe ik rustig aan, misschien wel te rustig. Vandaag gaat alles traag op één ding na. Alles zit weer in de tassen, auto ingeladen. In de lobby van het hotel druk ik nog een hotel voucher af voor het laatste verblijf in Las Vegas en druk nog iets anders af voor verderop in de reis. Bij het uitchecken krijg ik 10 dollar overhandigd ivm het missende bedrag uit Veerle's portemonnee. Veerle en wij zijn er blij mee. Heel net van het hotel. Het is al tien uur geweest en we willen ook nog een aandenken kopen in een shopping mall in de buurt. Dit doen we en nu is het al bijna 11 uur als we onderweg zijn.
Op naar de grens. We zijn laat en het is veel drukker dan de vorige keer. We staan denk ik wel drie kwartier tot een uur te wachten bij de grens. Als we aan de beurt komen is de douanier weer erg vriendelijk. Niks moeilijk gedoe, gewoon normale vriendelijke mensen. We mogen ook zo weer door rijden. De rit gaat vandaag naar het zuiden, maar we weten nog niet precies waar naar toe. Als eerst weer een ontbijt regelen en een koffie bij een drive in koffiebar. Twee grote koffie nemen we, één mokka en één mokka witte chocolade. Erg lekker en met zijn vieren drinken we de koffie op.
Net na Everett stoppen we om te bepalen waar we de komende dagen ongeveer gaan overnachten. Omdat we graag wat extra tijd doorbrengen in San francisco, plannen we onze laatste stop dicht boven deze stad. Zo terug rekenend naar vandaag, willen we vandaag graag kamperen bij Mt St Helen. De route leidt ons langs Seattle en de steden daarom heen. Ruim voor Seattle rijden we de file in en ruim erna rijden we er pas uit. Seattle heeft een mooie skyline, maar we hebben geen tijd om de stad in te gaan.
Het is al weer vijf uur als we uit de file zijn en de tank al weer ver leeg is. Declined, Declined. Mijn credit card doet het niet meer. Vrij lastig zonder credit card. Dan maar betalen met contant geld. Om uit te zoeken wat er aan de hand is, zoeken we een McDonalds op, want daar is gratis WiFi. Contact gezocht met de bank en het blijkt dat mijn kaart preventief geblokkeerd is, ivm transacties die op locaties ver uit elkaar liggen. Het is al weer zes uur geweest als we weer op weg zijn.
Na zeven uur nemen nemen we de afrit van de snel weg bij Castle Rock om naar Mt St Helen te gaan. Dit is een vulkaan. Op de route naar de vulkaan liggen een aantal campings. Bij alle campings die we tegen komen is niemand meer aanwezig en we vinden ze ook vrij prijzig. Hmm, we besluiten maar om nu maar richting Mt St Helen te rijden en dan een moteletje te zoeken dicht bij de snel weg. Op die manier besparen we ook weer tijd voor morgen. Rond negen uur zijn we op het dichts bij de vulkaan liggende uitkijk punt en het licht is mooi, zo net voor de duisternis. Het was alleen toch een flink stukje van de snelweg naar hier. Erg hard kunnen we niet rijden, omdat op de heen en op de terug weg zagen we een hert/ree over steken. Opletten dus. Na tienen zijn we weer terug bij Castle Rock en we nemen het motel wat er het meest smoezelig (is dat een woord?) er uit ziet. Voor 60 dollar (45 euro) hebben we een kamer met zijn vieren. De kamer zou niet misstaan in een film zoals Vacancy of Psycho.
Nu de spullen in de kamer staan, zit de dag er bijna op, we hebben alleen nog geen avond eten op. Op het grasveldje bij het motel staat een picknicktafel. In het donker, gaan we nog pannenkoeken bakken. Iedereen helpt mee bij de voorbereiding voor het bakken. Veerle wast de blueberries, die we vanochtend langs de kant van de weg hebben gekocht. Bram schilt de appel en ik help mee. Lisette maakt het beslag. Als alles klaar is beginnen we op ons brandertje te bakken. De eerste pannenkoek met blueberries en appel krijgt Veerle. Ze vindt de pannenkoek heerlijk. Daarna Bram en ook hij vindt de pannenkoek heel lekker. Maar Veerle spant toch echt de kroon. Iedereen heeft er twee op, behalve Veerle, die heeft er drie op. Ze zit echt de pannekoek naar binnen te werken in record tempo. Dat zijn we niet van haar gewend. Als de pannenkoek op is, dan snoept ze de blueberries verder op. Bram is moe en is al terug naar de kamer. Het is ondertussen half twaalf en tijd om te gaan slapen. Vandaag ging alles traag, op één ding na en dat is de tijd. Die vloog weer voorbij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
