Dag 06 Schiet goed op richting strand

Zo, dit is de laatste ochtend in Brooklyn voor ons. Nadat we gedoucht en ons aangekleed hebben, gaan Veerle en ik naar de buurt super even verderop. Het is vandaag fris. De minste dag, met uitzondering dan van Washington. Het supermarktje is maar klein, zo breed als een huis, met drie smalle gangpaden waar je door kunt lopen. Maar er staat wel een kok in. Hier bestellen we een broodje om mee te nemen. Kalkoen spek, met kaas en ei. Als we staan te wachten komen er ook andere klanten binnen. Grappig om te zien hoe het er hier aan toe gaat. De man achter de kassa wordt uitbundig toegesproken en hij krijgt een hand. Hij geeft ook vol enthousiasme en nadrukkelijk zijn bestelling op. Ons broodje is klaar en we gaan terug. Het broodje is heerlijk en we vertrekken nu echt. We nemen afscheid van Brian en stappen in onze auto.

Nu bij daglicht zien we de auto pas voor het eerst goed. Wat een barrel zeg. Van een afstandje ziet hij er nog aardig uit, maar van dichterbij, zie je de inbraak pogingen uit het verleden. Boven aan het dak bij de deur hebben schroeven draaiers gezeten en daar is het gaan roesten. Maar ja, aan de binnenkant ziet hij er wel goed uit en hij doet het.

Deze ochtend rijden we naar het westen door Manhattan naar New Jersey. Het is druk, maar we komen toch relatief snel door de stad. Goed opletten en op de TomTom kijken hoe de weg loopt dan gaat het rijden goed. We zijn op weg waar naar Woodland Park. Hier gaan Bram en ik mannen dingen doen. Na een dik uurtje rijden zijn we er. We gaan ons een uurtje vermaken bij “Gun for Hire”. Hier gaan we schieten. Dit hebben wij nog nooit gedaan en ik ben benieuwd hoe het gaat. Volgens mij zijn de regels per staat verschillend en in New Jersey mag je ook als buitenlander schieten op een shooting range.

Het begint met het invullen van een formulier, met heel veel “niet aansprakelijk” en allerlei regels. Nou, dat doen we maar, want anders wordt er niet geschoten. Nu we dat gedaan hebben, mogen we de wapens gaan kiezen. Uit het arsenaal van ruim 120 wapens, kiezen wij twee wapens omdat we een wapen gratis erbij krijgen. Voor Bram wordt een .22 pistool gekozen en voor mij een 9mm Beretta 92FS. Nu nog munitie erbij, twee doosjes van 50 patronen. Twee doelen, en gezicht en gehoor bescherming. De wapens gaan in een koffertje met een sloot erop en we krijgen de .22 mee. Door 2 deuren naar de shooting range. Nu wordt het spannend. Er zijn tussen de 5 en 10 banen waarop geschoten kan worden. De vloer ligt vol met hulzen en ik schrik af en toe van de heftige knallen. Een instructeur komt naar ons toe en neemt het koffertje over. Haalt het slot er vanaf en het wapen eruit. We krijgen uitleg over hoe het magazijn geladen moet worden, Hoe het magazijn er in en er uit moet. Altijd de loop naar het doel richten en nooit naar links of naar rechts, ook als deze niet geladen is. Je vinger alleen op de trekker als je ook daadwerkelijk wilt schieten, anders er altijd naast. Hoe je je andere hand moet houden, zodat de slede hem niet raakt als deze terug schiet. En natuurlijk je pistool recht houden en er een beetje inhangen. Een hoop informatie, maar dat moet toch wel lukken. We doen 5 kogels in het magazijn en Bram begint. Het is een redelijke knal met een redelijke terugslag, maar goed te doen. Daarna ben ik aan de beurt. Ook 5 kogels. Dat gaat lekker. Het doel hangt op 4,5 meter en zo is het goed te doen om in de roos of dicht erbij te schieten. We gaan een tijdje door tot we door de kogels heen zijn. Ondertussen schrik ik regelmatig van de ontzettend, ontzettend harde knallen uit een andere baan. Ik weet niet met wat voor kaliber ze schieten, maar dat is echt niet normaal wat een knal. De instructeur haal ik er weer bij en hij bergt het pistool op in het koffertje. Naar buiten en omwisselen tegen het koffertje met de 9mm Beretta. Ik ben benieuwd. Dit wordt het echte werk. Dezelfde procedure weer. De instructeur legt ons dit wapen uit, wat iets anders werkt. Ik vraag of Bram ook met dit wapen mag schieten. Eigenlijk weet ik het antwoord wel, want dat mag eigenlijk niet. De .22 was voor Bram. Hij gaat het navragen aan de man achter de verhuur balie. Als hij terugkomt, vertelt hij dat het mag. Mooi, Bram helemaal blij. Maar we beginnen hier met slechts 1 patroon in het magazijn. Deze keer begin ik. Wow, wat een knal en de terugslag is ook een stuk meer. Vet. Nu Bram met 1 kogel in het magazijn. Grote glimlach op zijn gezicht als hij de Beretta afvuurt. Flinke terugslag, maar het lukt hem goed. Nu meer kogels er in en beginnen we te schieten. Tot een meter of tien, kan ik het doel goed raken, maar op 15 meter is het niet veel meer. Voor ons gevoel in een mum van tijd zijn we door de kogels heen. Onze handen stinken naar het kruit, maar het was wel ontzettend gaaf.

Als we het wapen weer hebben ingeleverd en ons hebben opgefrist stappen we weer in de auto. Nu gaan we naar het zuid oosten richting Atlantic City. In Absecon hebben we een goedkoop motel waar we 1 nacht verblijven. Omdat de het zeker om de reis gaat en niet alleen de bestemming, nemen we op een gegeven moment een B weg die ons langs de Atlantische kust leid. Deze brengt ons bij een plaatsje Seaside park. Dit ligt tegen het Island Beach State Park. Hier gaan we even uit de auto. De zon schijnt lekker, maar de wint waait hard. We lopen een stukje op het strand en steken onze voeten of handen in de Atlantische oceaan. Het is een mooi strand. Nu is het rustig, maar in de zomer is het vast erg druk. Er staan hier tegen het strand heel veel mooie huisjes. Het ziet er keurig onderhouden uit. Even verder op zijn ook wat attracties en waterglijbanen. Nu allemaal niet in gebruik en zijn wij ongeveer de enige hier. Na uitgewaaid te zijn stappen we in de auto voor het laatste stukje. Het is leuk om door die dorpjes te rijden, met de kleine houten kerkjes en mooie of minder mooie/armoedige huizen.

Voor we in het motel aankomen doen we nog wat inkopen, waaronder een aantal verse salades. In het motel zitten we in een nette kamer, waar we onze salade opeten. Het plaatsje waar we zitten ligt slechts een 12 kilometer van Atlantic City. Daarom wil ik ondanks het late uur toch nog eens gaan kijken. Ik stel me zo voor las Vegas in het klein. Lijkt me leuk om over de boulevard te lopen en wat foto’s te maken van de casino’s. De kinderen zijn moe en hebben geen zin, maar gaan toch mee. Dit vind ik zelf ook wel prettig dat ze bij ons zijn. Om een lang verhaal kort te maken. Pff wat een fiasco. Atlantic City is niet leuk. Het is uitgestorven op straat. De hotels staan ver uit elkaar. Er hangt geen sfeer en zoveel lichtjes heb ik niet gezien. Wat ik wel heb gedaan is een parkeergarage van een casino inrijden, zonder goed op te letten en daarom voor 10 minuten 10 dollar moeten betalen. In Las Vegas zijn de parkeergarages van de Casino’s gratis (waar wij gebruik van hebben gemaakt). Hier dus niet en ik had naar de kinderen moeten luisteren.