Op weg naar Québec

Zondag 7 augustus 2016 Op weg naar Québec

Het is zes uur en de wekker gaat. Nee, geen zonsopkomst bekijken, maar we hebben een flinke rit voor de boeg. Daarom willen we vroeg vetrekken. Vannacht heeft het even goed geregend en hard gewaaid. De tent is snel op te zetten, maar niet bestand tegen harde wind. Op een gegeven moment dachten we dat de tent ging opstijgen. Maar dat viel gelukkig mee. Toch nog even blijven liggen voor ik er uit ga. Om tien over zes is het echt zover, ik ga eruit. Opvallend is, dat de tent droog is. Waarschijnlijk de harde wind die daar voor gezorgd heeft. Iedereen staat op en gaat douchen. Na het douchen ruimen we de tenten uit, vouwen de luchtbedden op en breken de tenten af. Iedereen doet een onderdeel, zonder dat we dit moeten stimuleren. Echt tof!

Twee tenten opbergen kost meer tijd dan één, maar deze kunnen we bijna allemaal opbergen, dus dat scheelt weer. Iets voor zevenen zit alles in de auto en vertrekken we. De bedoeling is dat we richting Matane in Québec rijden en daar morgen de ferry nemen naar Baie-Comeau. Eerst willen we ontbijten bij een Subway. Cape Breton is dunbevolkt en er zijn dus weinig steden met een subway. Als we door Chéticamp rijden verbazen we ons nog steeds over de huizen die hier staan. Het zijn vaak wel aardige huizen, maar ze staan open en bloot. We rijden over de doorgaande weg en aan beide kanten staan houten huizen met een mooi gemaaid grasveldje op de heuvelachtige weg. En achter het huis staat een schuurtje of een garage. Maar er is totaal geen afscherming omheen, het is compleet open. Bij Port Hawkesbury zien we een verwijzing naar Subway. Helaas het is pas half negen en de Subway gaat om negen uur open. Een kwartier later zien we een volgende Subway, hetzelfde verhaal. Driemaal is scheepsrecht en rond kwart over negen zijn we bij een Subway die wel open is. Na het ontbijt daar opgegeten te hebben rijden we verder.

Onze rit van Nova Scotia af leidt ons ook over B-wegen. Ook hier zien we “huizen” wat eigenlijk stacaravans zijn. Volgens mij hebben die mensen een eenvoudig bestaan. De wegen die we volgen geven een mooi uitzicht op het landschap. In het begin de kustlijn, daarna een groot meer. Erg mooi. Nadat we het erg mooie schiereiland Nova Scotia hebben verlaten, rijden we New Brunswick in. Allemaal hebben we wel zin in iets lekkers, maar alles is op, op wat tic tac na. Zoals de kinderen zeggen skirre tijden. Omdat er weinig grote steden zijn op het gedeelte van Nova Scotia waar wij vandaag zijn, is het plan om te stoppen bij een Walmart bij Moncton in New Brunswick. Rond een uur zijn we bij een Walmart. We hebben trek, dus niet alles wat we in het winkelwagentje leggen is verstandig. Na een uur zijn we klaar en vertrekken we weer. De voorraden zijn weer aangevuld.

In deze pauze hebben we niet alleen inkopen gedaan, maar ook ons plan voor vandaag heroverwogen. Het wordt geen noord oostelijke route richting Bathurst en dan morgen naar Matane, maar een zuid westelijke naar Edmunston en dan naar Trois Pistoles. Omdat we de Ferry niet gereserveerd hebben durf ik het risico om zo noordelijk te zitten niet aan. We leggen heel wat kilometers af in New Brunswick en het uitzicht hier is ook indrukwekkend. Honderden kilometers rijden we over de snelweg door het glooiende landschap met alleen maar bomen te zien, zover als je kunt kijken. Het grootste gedeelte van New Brunswick (ten oosten van ons) is amper bewoond. Soms hebben we een spectaculair uitzicht op de rivier waarlangs de snelweg ligt. Op een gegeven moment breekt het noodweer los en zien we echt niets meer op de snelweg. Er ligt ook een flinke laag water op de snelweg. Rustig aan doen. Na een kwartier is het weer normaal weer. Bij Grand Falls stopen we opzoek naar WiFi, om te kijken of we een overtocht bij Trois Pistoles kunnen boeken en een overnachting. Bij McDonalds nemen we wat te drinken. Het internet is slecht (alleen Veerle heeft een stabiele connectie). Helaas de overtocht van 9:00 die wij willen boeken is vol. Er is nog wel plaats om 5:00 en 17:00. Nee, dat wordt hem niet voor de 2e keer vandaag wijzigen we ons plan. De bedoeling was om naar Tadoussac te gaan en dan af te dalen naar Québec City. Nu is het plan om vanaf deze kant naar Québec City te rijden en daarna omhoog naar Tadoussac.

Als we de provincie Québec binnen rijden zetten de klok een uur terug. De atlantici time zone hebben we nu verlaten en komen nu weer terug in de eastern time zone. Het uur wat we een week geleden verloren hebben, hebben we vandaag weer terug gekregen. Als we in de buurt van Trois Pistoles zijn, gaan we op zoek naar een camping. Bij de afrit van de snelweg zien we een goedkoop ogend motel liggen. Als de prijs goed is, dan doen we dit. Het scheelt ons vandaag een tent op zetten en morgen vroeg weer afbreken. Dat geeft ons meer tijd in Québec City. De prijs van ons motel Auberge Saint-Alexander in de gelijknamige plaats is goed. Voor het eerst merken we dat we echt in het Franstalige gedeelte van Canada zijn. De mensen hier spreken met name Frans. De dame achter de receptie is heel aardig en haar man een bijzonder figuur. Hij is op leeftijd en heeft een ouderwets fiets petje op. Het lopen gaat hem niet gemakkelijk af. Lisette vraagt of er ook een wasserette is en wat dat kost. De wasserette is er, maar deze kost niets. Daarnaast kunnen we een lijst invullen voor het ontbijt voor morgenvroeg. Dit doen we en we krijgen een box met het ontbijt er in op onze kamer.