Whale Watching
Door: Maurice
Blijf op de hoogte en volg Maurice
10 Augustus 2016 | Canada, Québec
Het is half zeven als de wekker gaat. Omdat ik toch al wakker ben, voelt het voor mij niet zo vroeg. De tenten zijn erg donker, dus je hebt niet het vermoeden dat het al zo licht is. Voor de kinderen is het wat anders, die willen liefst nog blijven liggen. Ruim op tijd hebben we alles ingepakt en verlaten we de camping.
Een kwartiertje noordelijker is ons vertrekpunt om op zoek te gaan naar walvissen. De organisatie Essipit Cruises waar we mee vertrekken hebben vijf Zodiac boten waar 12 personen op kunnen. Maar voor we op de boot mogen, krijgen we een broek, een jas, handschoenen en een muts. Het is niet allemaal even elegant, maar wel warm en houdt ons ook droog als dat nodig moest zijn.
Om negen uur stappen we in de Zodiac. Als je last van je rug hebt, dan kun je het beste zover mogelijk achterin gaan zitten. Wij gaan zo dicht mogelijk bij de punt zitten, omdat de punt het meeste beweegt. Vol gas varen we het haventje uit en we varen zuidelijk richting de andere oever van de St Lawrence. Normaal komen de walvissen niet zo zuidelijk geeft de kapitein aan, maar nu is hier veel voedsel voor de walvissen. De Zodiac gaat hard over het water en het waait hierdoor flink. Af en toe stuitert de boot op de golven, maar dit valt reuze mee (of eigenlijk tegen). Onderweg stoppen we even voor een zeehond die hier zwemt. Nieuwsgierig kijkt hij naar ons en duikt dan onder water. Vol gas verder naar de plek die de kapitein voor ogen heeft. Hier hopen we fin whale en minke whale te zien. En we hebben geluk als we even wachten zien we een groep van vijf fin whale opkomen. Wat een imposante verschijning. Eentje duikt er zelfs vlak bij de boot op. De fin whale is de op een na grootste walvis, alleen de blue whale is groter. De walvis komt een klein beetje met de bovenkant van zijn kop boven water en blaast dan het water uit zijn lucht gat. Dit is een flinke spuit nevel. Daarna gaat hij weer heel soepel onder water en zie je zijn rug en rugvin. Zijn staart laat de fin whale hij niet zien. Na een aantal adem teugen, kan de walvis minuten lang onder water blijven. We aanschouwen dit indrukkenwekkende schouwspel een flinke poos. Af en toe zien we ook een minke whale. Hierna varen we wat noordelijker weer terug richting de kust. Hier zou een hupmback whale te zien zijn. We gaan nu weer vol gas en nu gaat het er wat heftiger aan toe. Niet zo zeer voor ons, maar voor de mensen aan de andere kant in de boot. Doordat de wind van links komt, land het opspattende water in de boot. Ze worden goed nat.
Aangekomen op de plek waar de humpback moet zijn, zien we hem nog niet. De humpback is de walvis die zijn staart laat zien als hij duikt. Dan komt de walvis boven en zien we hem, maar helaas geen staartvin die hij laat zien. Een minuut of zes a acht kan hij onder water blijven en dan komt weer boven. Dit zien we een aantal keer, maar helaas geen staartvin. De twee uur zit er bijna op en het is tijd om weer terug te varen. De kapitein stopt nog even als hij weer een minke whale ziet. We maken een paar foto’s en dan zwemt de walvis onder onze boot door. Door het water zien we zijn witte buik. Wow, wat gaaf om mee te mogen maken. Dit was een heel gave trip. Zo indrukwekkend om die grote dieren te kunnen zien. Allemaal hebben we hier erg van genoten.
Na de kleding weer terug gegeven te hebben, gaan we wat lekkers kopen bij een bakkerij een paar honderd meter verderop. Wat is het toch heerlijk om lekker brood te kunnen eten. Voor mij is het jammer dat er met name Frans gesproken wordt in Québec, maar wel heerlijk dat je hier lekker brood kunt kopen. Wat we kopen worden een paar koude pizza´s en wat zoete lekkernijen en een broodje. Het smaakt heerlijk!
Het ochtend programma zit er nu op en nu gaan we richting Québec city. De kortste weg is dezelfde weg terug langs de st. Lawrence, maar die hebben we op de heen weg al genomen. We gaan langs het fjord du Saguenay. We gaan weer met de pond het water over. Eerst een stukje het binnenland in en dan weer omhoog naar het fjord. Bij het eerste uitkijk punt stoppen we en het is ontzettend mooi hier. Er zijn slechts een tiental mensen en het is heerlijk rustig. Het valt op hoe stil het is. Geen geruis van auto’s op de achtergrond , als de mensen in de buurt niet praten hoor je helemaal niets. Nu merk je pas hoe vaak er geluid is. Waar we staan kun je naar links, stroomopwaarts kijken en naar rechts stroom afwaarts. De steile wanden maken er een mooi geheel van. De rit gaat verder en we rijden nog een tijdje langs het fjord, maar het uitzicht wordt niet meer zo mooi als waar wij zijn gestopt.
Als we het water achter ons gelaten hebben, komen we weer langs een idyllische plekjes. Hier zijn kleine watertjes met een huisje langs de kant. Het ziet er super mooi uit. Uiteindelijk rijden we niet verder het binnenland in, maar gaan we over de snelweg naar het zuiden. Ook hier voor tientallen kilometers, misschien wel honderd kilometer alleen maar uitgestrekte bossen. Het is niet druk op de snelweg. Uiteindelijk komen we in het parc national de la Jacques-Cartier. Omdat het een national parc is, laat ik mijn pas van de parken van Canada zien. Zegt de dame bij de ingang dat de pas hier niet geldig is. Die is voor Canada en dit is Quebec. Oké, die logica begrijp ik niet helemaal. We betalen dus de entree en rijden naar het informatie centrum. Er schijnt namelijk geen plek te zijn, maar toch valt er iets te regelen. Bij het informatie centrum wordt ons verteld dat er op een camping 45 minuten verder plaats is. Dat is wel heel ver en is er misschien een alternatief. Gelukkig is dat er. Hier in de buurt zijn een viertal overloop kampeerplaatsen, waar geen douche bij in de buurt is en de auto moet op de parkeerplaats blijven staan. Deze nemen we. We staan bij de rivier en het is hier heerlijk rustig. Twee plaatsen verderop staat nog een stelletje en die zijn heel rustig. Het kampvuur gaat aan en we steken een hotdog aan een stok en gaan deze roosteren boven het vuur. Het echte kampeerwerk. Deze gaat in een hotdog broodje en smaakt heerlijk. Daarna eten we nog wat normaal eten en dan is het tijd voor het toetje. Het toetje is popcorn die we bakken boven het kampvuur.
Als de kinderen gaan slapen, blijven wij nog bij het vuur zitten. Het is super rustig en heerlijk samen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley