Terug naar huis

Woensdag 17 augustus 2016 Terug naar huis

Dit was ons laatste nachtje in de VS voor we naar huis gaan. De laatste spullen worden in de tassen gepropt en we gaan ontbijten. Het ontbijt is heel goed in deze Quality Inn. Er is een buffet en we eten er lekker van. Daarna brengen we onze tassen naar de auto en vertrekken we.

Onze reis gaat niet meteen naar het vliegveld, maar we rijden eerst naar Hudson, naar de Granite state indoor Range & Gun Shop. Voor we weer naar huis gaan willen Bram en ik nog een keer gaan schieten. In New Hampshire mag je als minderjarige ook schieten. Heelaas voor Bram mogen minderjarigen alleen met een klein kaliber schieten. Voor hem wordt het een .22 revolver en voor mij wordt het een long gun met 300 Blackout munitie. Zodra we op de baan zijn willen we gaan schieten. Meteen schrikken we verschrikkelijk. Wat een luide knal een paar banen naast ons. Niet te geloven hoe hard dat schot was. We hebben goede gehoorbescherming, maar nog steeds is het ongelofelijk hard. Wij schieten met onze wapens en het is leuk en ook lastig. Mijn bril beslaat en dat maakt het niet makkelijk om goed te richten. Nadat onze munitie op is stoppen we er mee. De dames zitten buiten op ons te wachten. Ze wilden niet schieten, ondanks de vraag van de dame achter de balie

Nu vervolgen we onze reis naar Salem. Hier is natuurlijk ook weer een Mall en hier waren we ook aan het begin van onze vakantie. We gaan hier naartoe, omdat er hier een Abercrombie & Fitch winkel is voor kinderen. Eindelijk zijn hier ook kleren voor Bram te vinden. Nadat de kinderen geslaagd zijn stappen we weer in onze auto en rijden nu naar het vliegveld. Het is niet super druk en we komen op tijd bij het vliegveld aan. Nog even tanken en de auto terug brengen.

Bij Alamo rijden we de auto in de rij en stappen uit. De sleutel geef ik af en geef aan dat ik schade heb gereden. Meteen wordt gevraagd of alles goed met ons was. Dat voelt goed dat ze dit zo doen. De tassen worden uitgeladen en Lisette gaat een karretje pakken. Het is wonderbaarlijk dat binnen enkele minuten onze rij helemaal vol staat met auto’s en de rijen naast ons ook. Ongelofelijk hoeveel auto’s hier in een uur verwerkt worden.

Nu met onze tassen de bus in en daarna het vliegveld op. Inchecken doe je zelf via een computer en wij krijgen hulp van een dame van United Airlines. Ze is erg hulpvaardig en vraagt of we Duitsers zijn. Nee, dat zijn we niet en als we zeggen dat we Nederlanders zijn, zegt ze dat ze dat had moeten weten. Ze vertelt dat ze een Oostenrijkse vriend heeft en regelmatig op Ameland is geweest met Nederlandse vrienden. We hebben heel veel mee terug genomen en onze tassen zijn een paar kilo te zwaar. De inhoud wordt wat herverdeeld en hopelijk gaat het nu goed. Alle tassen, op de tent na zitten tegen de 23 kilo aan, of zitten er over. Het zou nu moeten lukken. Ik zet de tas bij het afgeven van de bagage tegen de wand aan. Dat scheelt weer een kilo. Met 3 gaat het goed, maar 1 is te zwaar. Ik haal er een stapel papieren uit en deze gaan in de handbagage. Nu is het goed en gaan we door. Ons vliegtuig vertrekt na zes uur en om zeven uur landen we op Newark.

Bij de gate hebben we uitzicht op de skyline van New York. Het is al snel donker en veel zien we er niet van. Ons vliegtuig naar Dusseldorf vertrekt iets na negen uur. Na een maaltijd proberen we de ogen dicht te doen, maar dat lukt niet bij iedereen even goed. In de Airbus A340-600 zitten Veerle en ik in de linkerrij. Daarna het gangpad en in de vier middelste stoelen zitten Lisette en Bram. Bram heeft geluk want de plek naast hem is leeg. Hij kan zijn benen op die stoel leggen en zijn hoofd bij Lisette. Hij heeft het meeste geslapen.