Dag 14 Terug onder de poolcirkel

Dag 14 Vrijdag 28 juli Terug onder de poolcirkel

Iets voor 1 uur ‘s nachts rijden we de boot af en Bodo binnen. Het is nog steeds licht en we gaan op zoek naar een plek om te slapen. Een camping dat wordt het niet, omdat we onze luchtbedden met een elektrische pomp opblazen. En dat ding maakt een gigantisch lawaai. Dat kunnen we de andere gasten niet aandoen. De hoop is om een plekje te vinden waar we kunnen wildkamperen. Helaas vinden we geen goede plek en als we Fauske voorbij zijn en de E6 naar het zuiden volgen, dan stoppen we op een parkeerplaats waar ook een aantal campers en caravans staan. Het is twee uur in de nacht en we hebben het wel gehad. Even doen we onze ogen dicht om wat te slapen. Wonderwel lukt het mij aardig en ik denk dat ik een paar uur mijn ogen heb dicht gedaan. Om 5 uur rijden we heel rustig aan weer verder naar het zuiden

Tegen half negen komen we bij de camping Skogly, een half uurtje boven Mo I Rama. Deze ziet er gezellig uit, omdat de hutten om een groot grasveld staan, er staan wat caravans, campers en wat tentjes. Redelijk kleinschalig. Bij de receptie vragen we of we hier kunnen kunnen staan en dat mag. Vanavond afrekenen, nu is de receptie nog niet open. Onze tentjes staan in no time op, alleen de matrassen durven we op dit relatieve vroege uur nog niet op te blazen. We gaan zonder matras nog even de ogen dicht doen. Ik heb daar veel behoefte, want ik kon mijn ogen niet meer open houden. Om half twaalf worden de kinderen en ik wakker. Lisette was al eerder op. Die paar uur slapen hebben zeker geholpen.

Nu gaan we weer op weg naar een gletsjer hier in de buurt. Het is een halfuur rijden en dan gaan we met een bootje die ons aan de andere kant van het water afzet. Vanaf hier is het 3 kilometer lopen naar de rand van de gletsjer. Als we aangekomen zijn op het uitkijkpunt, zien we het blauw grijze ijs. Dit is slechts één van de uitlopers van de gletsjer. Om kwart over vijf zijn we weer terug en na een half uur wachten brengt het bootje ons weer terug naar het vertrekpunt.

Op de camping aangekomen gaan we eten en daarna gaan Bram, Veerle en ik een stukje hardlopen. We lopen zes kilometer en voor mij is het best zwaar, heuvel op en heuvel af. De kinderen hebben er minder moeite mee en de laatste 700 meter bergop, persen zij er een sprintje uit. De kinderen willen op de Tilburg Ten Miles een goede tijd lopen. Het streven is voor beide 24:30 of sneller op de 5 kilometer.

Tussen de muggen zitten we nog wat te lezen. Nou ja, ik zit mijn reisdagboek bij te werken en de kinderen lezen mijn boeken. Sinds we op de boot naar Bodo hebben genomen is Veerle begonnen in mijn boek De Doodsvogel van Samuel Bjork. Ze is al verder dan ik en waarschijnlijk heeft ze het ook eerder uit. Ondertussen worden we gek van de muggen hier en lopen we met onze elektronische vliegenmepper er zoveel mogelijk te verdelgen. Ze zijn echter met te velen en uiteindelijk staken wij de strijd en gaan we onze tent in.