Dag 01 De lang(st)e dag

Dag 01 zaterdag 25 april

Tringggggg, de weker. Het is kwart voor vijf. Ik ben nog niet helemaal wakker, maar toch maar eruit en douchen. Normaal liggen we op zaterdag toch iets langer in ons bed. Maar we gaan weer een leuke reis maken, dus we stappen graag zo vroeg uit ons bed. Deze keer doen we een stukje van de oostkust van de VS aan. New York, Philadelphia en Washington DC is de regio waar we twee weken verblijven.

Onze vlucht vertrekt vanaf Brussel. Het is iets meer dan een uurtje rijden en daarom verwachten we er om half zeven te zijn als we iets voor half zes met onze slaperige gezichten in de auto stappen. De rit gaat voorspoedig op de zaterdag ochtend zo vroeg. Alleen het laatste stuk gaat niet lekker. Waar is nu die ver&@#$* parkeerplaats die we gereserveerd hebben. Dat staat dus echt niet goed aangegeven. Als TomTom zegt dat we er zien zie ik nog geen parkeerterrein. Twee keer fout een weg ingereden die het niet was, maar bij de derde poging is het raak. Cargo blijven volgen dus.

Na een busrit van een paar minuten zijn we op Zaventem. Drie tassen inchecken en omdat we niet gaan kamperen valt de omvang mee. Het gewicht is 9, 14 en 16 kg. Dat valt reuze mee en er kan indien nodig ook nog wat mee terug. Op het vliegveld moeten we naar gate T72. Dit is een nieuw gedeelte en het ziet er mooi uit. Gate T72 zit op het uiteinde van het vliegveld. Het zijn aardig wat meters, maar we hebben de tijd. Het boarden verloopt ook soepel en we zitten om kwart voor tien in de A330 van Brussels airlines. Altijd relaxed op zo'n verre vlucht, het in-flightentertainment systeem. Lekker filmpje kijken op het mooie scherm in de stoel voor je. Voordat we vertrekken lekker snuffelen door de films. Ohhh jee paniek het scherm van Veerle doet raar. Flits, knipper, flits en voilà het scherm staat op zijn kop. Hmmmm hier worden we niet vrolijk van. Na wat gepruts toch de stewardess om hulp gevraagd. Ze voert een reset uit, laat voorin ook het systeem checken. Helaas niet het gewenste resultaat, het scherm blijft op zijn kop. We hebben geluk met de aardige stewardess en ze zegt dat we een rij naar achteren mogen doorschuiven. Ze weet niet of deze nog vrij zijn maar doet het toch. Spulletjes overhuiven en we zitten. Zo, klaar om een filmpje te kijken. Huh, da minde nie. Nou doet mijn scherm het niet. Het scherm reageert niet in de hoek waar de knop zit om verder te gaan. Ondertussen zijn de mensen gearriveerd die op onze plaatsen komen te zitten. En hoe verzin je het, het scherm is daar weer normaal. Goede actie om te verhuizen, not. Ga alvast maar beginnen aan mijn reisdagboek.

De vlucht verloopt verder soepel. We worden beziggehouden met het eten. Eerst een zoutje, daarna de maaltijd (vis of kip) , weer wat later een wrap en tot slot nog een ijsje. Ik probeer af en toe wat te slapen, maar ik kom niet verder dan af en toe wat in dutten. Uiteindelijk landen we op Dulles International Airport om 12:15. Nu nog maar 8 uur wachten op de vervolg vlucht L. Van de gate worden we met een bijzonder voertuig vervoerd naar het gebied waar we nu moeten zijn. We gaan de douane door en dat gaat ook weer goed. Vooraf stonden automaten waar je je paspoort in moest steken, vingerafdrukken worden genomen en een foto wordt gemaakt. Daar wordt een printje van gemaakt en dit geef je af aan de douane.

Bijzonder is dat we onze bagage op moeten halen en weer op de volgende band moeten leggen. Ik dacht dat dit altijd voor je gedaan werd bij een overstap. Omdat we pas om 20:25 vliegen hebben we aardig wat tijd over. We besluiten om naar het Udvar-Hazy Air en Space Museum te gaan in Virginia. Dit ligt op een 10 minuten rijden van het vliegveld af. Gevolg is wel dat we weer een keer door de screening moeten als we weer terug op het vliegveld komen. Ondanks dat alles beter is dan zolang wachten, is het gewoon een heel mooi museum. Zo staat de Space Shuttle Discovery er en ook een SR-71 Blackbird en een hele hoop andere vliegtuiten. We nemen de trein/shuttle die ons naar de uitgang van het vliegveld brengt. Daarna de bus en we zijn er. Het is half drie. Het is inderdaad een mooi museum, er staan erg veel mooie vliegtuigen. Ook een F14 Tomcat, een Intruder en de Enola Gay. Veel te veel om op te noemen..Om half zes zijn we weer op het vliegveld en door de screening en al. Nu weer wachten.

Over het weer heb ik het nog niet gehad. Toen we landen was het bewolkt en toen we vertrokken naar Newark regende het. De temperatuur is niet verkeerd, maar het is nog geen stralende lente dag. We gaan met een Bomardier Q200 (een klein propeller vliegtuigje waar 36 personen in kunnen) naar Newark. De stewardess heeft er niet echt veel zin, plichtmatig spreekt ze in record tempo het riedeltje aan instructies af. Maar goed we vertrekken in de regen en landen met een flinke BONK in Newark New Jersey. Slechts iets meer dan een uur heeft de vlucht gekost en de kinderen hebben het hele stuk geslapen. Ook de herbeplanting hebben ze niet meegekregen. Snel uit het vliegtuig en de bagage op gaan halen. Jeetje wat duurt dit lang. Na 45 minuten nog steeds geen spullen. Redelijk geïrriteerd ben ik ondertussen. Ik wil naar mijn bed. Op zoek naar een dame van United Airlines. Zij geeft aan dat onze koffers ergens anders staan op het vliegveld. Wij naar dat loket en ja hoor daar staan ze. Pfff drie kwartier verspild en iedereen is moe. Veerle lag al weer te slapen en is moeilijk wakker te krijgen. Op weg naar de skytrain die ons naar de autoverhuurder gaat brengen. Oh nee, toch niet. Deze rijdt niet meer op dit tijdstip. Naar buiten en met de bus naar Dollar toe. Uiteindelijk zijn we er en overhandigen we ons formulier. Ze wil ons allerlei zaken nog aansmeren, maar deze keer ga ik er niet in mee. 17 dollar per dag voor een easy toll pas badge whatever, en dan hoef je totaal geen totaal meer te betalen. Dat is meer dan 200 dollar voor die 2 weken. Nee, we zien het wel. Road assistence voor 7 dollar per dag sla ik ook over. In al die jaren dat ik auto rijdt, heb ik volgens mij slechts 2x een lekke band gehad en 1x een scheur in de ruit. Doen we dus niet en we weten over 2 weken wel of het een verstandige keuze is.

In het donker kiezen we de auto uit. De vrouw laat ons geen inspectie doen en bij de poort geef ik dat aan dat dit niet heeft plaatsgevonden en heb daar nog de gelegenheid om iets op het formulier te schrijven. Oké en nu op weg vanuit het vliegveld naar Brooklyn, 57 Putnam Avenue, Naar Brian en Arlette. Dwars door Manhattan. Ben benieuwd, best spannend. Het begint goed en er is een wegomleiding, die ons op een donker terrein brengt waarna we niet de weg kunnen vervolgen die tomtom voorstelt. Dan maar old school en de borden volgen. Volgens mij moeten we de holland tunnel hebben. Op zich gaat het goed, even 14 dollar voor de Holland tunnen aftikken en dan de borden richting Brooklyn volgen. Het verkeer staat hier vast om 12 uur ’s nachts. Ik heb moeite om mijn ogen open te houden. Uiteindelijk zijn we om half een op onze bestemming. Brian is een aardige man en hij laat ons onze verdieping zien. We hebben een slaapkamer, een keuken en een badkamertje. Het is oud, maar het voldoet. Er staat een bed in. Zo snel mogelijk naar bed, om morgen weer vol met energie op pad te kunnen.