Grand Canyon

Mijn (Maurice) wekker gaat om 04:15. Ik wil namelijk de zonsopkomst zien. En aangezien dit om 05:30 is, wil dat zeggen vroeg uit de veren. Snel aankleden en in de auto. Ik wil eigenlijk met de bus met naar het Yaki point, maar omdat ik niet zo snel kan vinden waar deze stopt, ga ik met de auto daar naar toe. Een paar kilometer voor het uitzicht punt parkeer ik de auto en loop vanaf daar naar de plek. Gelukkig ben ik op tijd. Na het genieten van de zonsopkomst en het maken van wat foto’s, loop ik weer terug naar de auto en rij naar de kampeerplaats. Als ik terug ben is iedereen al wakker en gaan we ontbijten (06:30).

Na het ontbijt gaan we met de bus naar het startpunt van de South Kaibab Trail. De buschauffeurs zijn erg vriendelijk en vertellen wat er in het park te zien is. Als we uitstappen zien we een squirrel (soort eekhoorn). De camera’s worden gepakt en we fotograferen er op los. Gedurende de dag komen we erachter dat het stikt van deze beesten. Dit zijn de gevaarlijkste dieren in het park. Jaarlijks worden meer mensen door squirrels gebeten dan door slangen, mountain lions of andere gevaarlijke beesten. We beginnen aan onze tocht naar beneden, naar Cedar Ridge. Naar beneden gaan is eenvoudig en kost niet al te veel inspanning. De tocht heen en terug is een dikke 4 kilometer. We hebben genoeg drinken bij (ongeveer 6 liter). De wandeling is prettig en het uitzicht is mooi. Bij Cedar Ridge aangekomen rusten we even uit in de schaduw van een boompje. Bram en Veerle lopen toch nog steeds heen en weer en willen niet in de schaduw zitten. Bram gaat met zijn fototoestel op jacht achter de squirrels aan. Veerle heeft het niet zo op de squirrels en jaagt ze steeds weg.

Na wat gerust te hebben beginnen we aan het echte werk, en dat is weer terug omhoog. Iedere paar honderd meter stoppen we even in het beetje schaduw wat er is. Dit is erg vermoeiend en het drinken gaat er snel doorheen. We hebben genoeg bij ons, dus dat is ook geen probleem. Veerle is de grapjas van het stel. Ze vind het leuk om stemmetjes te doen, gek te lopen etc. De kinderen doen het erg goed onderweg en ze klagen niet. Onderweg naar de top komen we regelmatig een parkranger tegen. Deze vraag aan alle mensen die hij tegenkomt hoe het er mee gaat. Op deze manier controleert hij wat hun plannen zijn en of ze daar wel voldoende op voor bereid zijn (schoenen, drinken, petje, zonnebrand etc). Iets na het middaguur zijn we weer boven. Op een bankje in de schaduw wachten we op de bus terug. De kinderen lopen weer rond te rennen en herstellen snel. Na nog wat uitzichtpunten bekeken te hebben gaan we terug naar de supermarkt in het park waar we een bekker Ben & Jerry’s ijs kopen. Op de camping smikkelen we deze gezamenlijk op.

Vandaag hebben we ook een belangrijke les geleerd. Laat geen voedsel in de tent achter. Als ik de tent opendoe, dan zie ik twee half opgegeten bananen en een aangevreten brood. Waarschijn een squirrel die zich tegoed heeft gedaan aan ons eten. Dat zal ons niet meer overkomen. In Yosemite zou het namelijk een beer kunnen zijn. Wat ons verder opvalt is dat we erg weinig last hebben van insecten. Af en toe een vlieg, maar dat was het wel.

We proberen bij het avondeten wat worstjes te roosteren, maar dat is niet zo’n succes. Het pannetje met water er in is een betere oplossing. Omdat het gisteren niet gelukt is, gaan we vandaag nogmaals de zonsondergang bekijken. Nu zijn we wel op tijd. Daarna snel even douchen, waarbij ik probeer de hars die Bram in zijn haren heeft eruit te halen. Dat krijg je ervan als je veel onder een boom zit te spelen.